Eerste stageweek, jeepsafari, ziek

Hallo Bakra’s,

Vaai go? Alla zang di bong. (Hoe gaat het? Hier is alles goed.)

Ja ja, mijn eerste stageweek is alweer voorbij!
En wat een week was dat zeg. Daarover straks meer.
Na mijn vorige verslag hadden we namelijk eerst weekend, wat natuurlijk ook erg belangrijk is!

Zoals ik vertelde gingen we onze eerste vrijdagavond kijken hoe het uitgaansleven hier is. We gingen namelijk naar een karaoke bar. Gelukkig was er een groep Belgen die heel graag wilden zingen. Nou, gelukkig maar. Want zoals jullie vast allemaal wel weten liggen mijn kwaliteiten niet bij zingen! Haha… Het was wel erg gezellig. Later op de avond draaiden ze ‘gewone’ muziek dus toen moesten we de dansvloer natuurlijk op!  Een groepsfoto hoort er dan ook bij.

Op zondag zijn we naar White Beach geweest. Dit is een strand met wit zand dat iemand in 2004 heeft laten aanleggen. Het is een super mooi plekje waar je heerlijk kunt relaxen. Het was wel een beetje bewolkt dus wij Bakra’s dachten dat we ons niet zoveel moesten insmeren. Helaas pindakaas. Blijkbaar is de zon hier zo sterk dat je zelfs door de wolken heen verbrand. Mijn rug was dan ook helemaal rood!! Afgelopen week had ik de vellen al op mijn rug hangen. Daar heb ik dus wel van geleerd. Als ik nu ergens heen ga, ga ik me echt heel goed insmeren. Ook al is het bewolkt. We zijn naar White Beach geweest via SU4YOU die allerlei activiteiten organiseert voor studenten. Er waren dan ook meerdere studenten bij aanwezig.

En toen was het zover. Maandagochtend 8 uur moesten wij op stage zijn! Mooi op tijd vertrokken wij richting onze stage, omdat we niet wisten hoever het precies fietsen was. Nou, het is ongeveer 15 minuten fietsen. Mooi dichtbij dus! Toen we aankwamen op onze stage stonden we eerst een beetje dom om ons heen te kijken. Het is namelijk niet zoals in Nederland dat je met een collega mee kunt lopen. Dus gingen we maar vragen wat we konden gaan doen. Gelijk werd er gezegd dat we wel konden gaan schoonmaken of met de was bezig. Dus wij waren allebei een beetje verbaasd, we kwamen immers voor de kinderen. Gelukkig waren er ook drie Nederlandse vrijwilligers die normaal gesproken om 10 uur beginnen, maar voor ons kwamen ze rond half 9. Zij hebben ons toen op sleeptouw genomen, super fijn! Maar eerst toch maar wel met de was bezig. We gingen de kledingkast van de jongens opruimen, ja ze hebben samen 1 kast! Terwijl we daar mee bezig waren zaten achter ons een paar zusters niks te doen. Dit was wel bizar! Maar oké, dat zal wel normaal zijn.
De Nederlandse stagiaires hebben ons laten zien hoe de dag er ongeveer uit ziet en wat zij dan allemaal doen. Dit zal ook zijn wat wij gaan doen. Dus kinderen baden(douchen) en van school halen. Tijdens het baden liepen alle kinderen door elkaar, er zat totaal geen structuur in. Jeetje, wat een chaos! En dat waren nog maar 2 kinderen. Gelukkig baden de oudere kinderen zichzelf. Dat is wel een opluchting. Want als je alle kinderen moet helpen met baden ben je volgens mij helemaal gesloopt na die tijd.

Jamie en ik hebben besloten dat we niet meer om 8 uur beginnen, omdat er dan geen kinderen zijn. En we zijn er immers voor de kinderen. Dus als wij een dagdienst hebben beginnen we om 10 uur. Dus kunnen we ook een beetje uitslapen. Haha.. :)

Deze week zijn we er ook achter gekomen dat ze het hier normaal vinden om kinderen te slaan. Zo zei een van de leraressen (die huiswerkbegeleiding geeft) dat kinderen dat soms nodig hebben, anders leren ze het nooit. Daar schrok ik wel een beetje van. Ik wou er tegenin gaan, maar bedacht me op tijd dat dat niet zo handig zou zijn. Dus het meisje, over wie het ging, maar gezegd dat ze goed moest luisteren.

Op woensdag moesten Jamie en ik allebei apart kinderen ophalen van een school. Toen kwam ik erachter dat het toch niet zo’n hele prettige buurt is. Maar gewoon gaan en net doen alsof het je niks doet. Toen ik met het meisje terug liep stonden er een aantal mannen/jongens naar mij te roepen. Ze zeiden dingen als ‘Dushi, is dat jou kind?’. Hallo, volgens mij ben ik hartstikke blank en dit meisje best donker. Maar gewoon doorlopen. Ook kreeg ik een opmerking naar mijn hoofd geslingerd dat één van die mannen vanavond wel bij mij langs wou komen om iets te doen wat ik hier maar niet ga neerzetten! Dit vond ik wel bizar dat ze dit zeiden. Ik wist dat ik dit kon verwachten, maar waar een kind bij was?! Echt, daar moet ik wel aan wennen hoor dat mannen/jongens je zo achterna roepen en alles.

Verder hebben we ook een middag bij de allerjongste gezeten, terwijl de rest huiswerkbegeleiding heeft. Je zit dan in een erg klein hok met iets van 6/7 kinderen. Het is een ruimte van ongeveer 3x4 er is geen speelgoed en de tv mocht niet aan. De kinderen waren super vervelend en gingen overal op klimmen en elkaar slaan. Tja, ik vind het eigenlijk niet zo raar aangezien ze ook niks anders te doen hebben. Maar jeetje, wat was dat vermoeiend en frustrerend! Telkens achter de kinderen aanvangen en corrigeren, maar 10 tellen later doen ze het toch weer!

Maar gelukkig konden we donderdagavond het weekend goed inluiden bij Havana Lounge. Dit is DE club op donderdagavond hebben wij gehoord. Dus daar moesten we natuurlijk heen. Samen met Floor, ons huisgenootje, zijn we daar heen gegaan. Tot ongeveer 1:30 was er Salsa muziek en werd er dus ook Salsa gedanst. De Nederlandse vrouwen waren natuurlijk hartstikke in trek, dus wij zorgden ervoor dat wij op een veilige afstand bleven staan. Want wij kunnen geen van allen Salsa dansen. Na 1:30 kwam ‘normale’ muziek en was het super gezellig! Toen we terug naar huis wilden gingen we één van onze betrouwbare taxi’s bellen. Maar als je eenmaal buiten staat wordt je door allerlei taxichauffeurs aangesproken. Best vervelend, dus zijn wij iets verderop gestaan. Maar achteraf gezien was dat ook niet zo’n goed idee. Er kwam een kerel naar ons toe die de hele tijd met ons ging praten en vooral Floor (blond) erg interessant vonden. We zijn dus maar weer terug gegaan naar de uitgang. En hebben daar op onze taxi gewacht. Wat natuurlijk op het Surinaamse tempo gebeurde. Het super lang voordat de taxi er was.

Op vrijdag hebben wij een jeepsafari geboekt voor zaterdag en zijn we uit eten geweest. Ook hier kenden ze het Surinaamse tempo erg goed. We hebben gewoon voor elk gerecht 1 uur moeten wachten! Dat was toch echt wel lang!

Op zaterdag hebben we dus een jeepsafari gedaan met z’n 6en. Wij 4 samen met Floor en Marlieke. Dit was echt een super vet gave fantastische trip! Haha… Het is nauwelijks in woorden uit te leggen zo geweldig was het. We hebben veel natuur gezien, mooie natuur! Ik zal een paar foto’s toevoegen, zodat jullie het kunnen zien. Op sommige wegen lag baxiet. Hier wordt aluminium van gemaakt.

Verder hebben we ook gezwommen. Het water heeft de kleur van cola. Dit komt doordat er rotte bladeren in het water liggen. Maar zoals Daphne zo mooi zei ‘het smaakt niet naar cola’. Haha.. Er was namelijk een Tarzan slinger (zo noemen wij het ;)). Dit was een touw met een plankje onderaan waaraan je je moest vasthouden. Na een kleine aanloop moest je je benen intrekken en op het moment dat de gids los zei moest je los laten. Als je te vroeg los laat viel je in de bladeren. Ook dat gebeurde bij een aantal, wat erg hilarisch was!  Ik moet er nu nog om lachen. Natuurlijk heb ik dat ook gedaan en gelukkig viel ik niet in de bladeren.

Na al dit zwemmen moesten Jamie, Daphne en ik nodig plassen. Maar helaas was het hokje van de toilet op slot en hadden we twee keuzes. Of we gingen in het water plassen of we gingen wildplassen. In het water plassen is natuurlijk sowieso vies, maar Jamie wist ons ook te vertellen dat er in zulk water soms ook beestjes zitten die dan in je plasbuis gaan zitten. Nou, nee bedankt! Dus dat werd wildplassen. Wat ben ik blij dat ik dit heb geleerd van mijn ouders. Want wat heb ik om die andere meiden moeten lachen! Hahahaha….
Toen de blaas leeg was en we weer allemaal aangekleed waren gingen we weer verder.

Onderweg hebben we ook nog een slang gespot. Deze lag op de weg toen we langs kwamen. Ook kon je nog termieten eten. Nou mij niet gezien hoor, maar Daphne heeft dit wel gegeten. Held! ;)

Op zondag hebben we weer een relax dagje gehad. Helaas voelde ik mij niet heel lekker. Ik blijk allergisch te zijn voor muggen. Er zat namelijk een plakkaat op mijn been ter grote van een voetbal. Ook zagen 2 muggenbulten er niet zo mooi uit en ik vermoedde dat ze ontstoken waren. Dus op naar de dokter. Eenmaal hier aangekomen trok zij dezelfde conclusie, allergisch en ontstoken. Ik kreeg een recept voor een antibioticakuurtje mee en nog wat spullen om mijn wondjes schoon te maken. Dit gelijk opgehaald bij de apotheek die het Surinaamse tempo ook goed kenden! Ik denk dat ik dit toch echt moet gaan leren, anders blijf ik me maar ergeren aan dat tempo! ;)

Gisteren (maandag) ben ik niet naar stage geweest. Ik had hele tijd zweetaanvallen en voelde me niet lekker. Na een dagje rustig aan doen kon ik vandaag gelukkig weer met Jamie mee naar stage.
Vandaag was het namelijk een nationale vrije dag, want het is de dag van de revolutie. Maar helaas moesten wij stage lopen. We hadden besloten dat we om 8 uur zouden beginnen, zodat we nog wat met de kinderen konden gaan doen. Een spel of zoiets. Maar hier kwam dus niks van terecht. Uiteindelijk belanden we in het kleine hokje, waar we eerder ook hebben gezeten, met zo’n 20 kinderen! Ow god, moest dit nog goed komen. 20 kinderen zou ik echt niet aankunnen hoor. Maar ze mochten een film kijken, stiekem was ik hier best blij mee totdat ik zag wat voor film het was. Als deze film in Nederland te verkrijgen was zou dit een 16+ film zijn. Nou, hier is niemand ouder dan 14. Allerlei lichaamsdelen werden afgebeten door Piranha’s! Ik vond het geen smakelijke film, maar de kinderen blijkbaar wel. Ik blijf me er toch over verbazen.

Tjonge, jonge, ik had niet verwacht dat ik zo’n reisverslag zou kunnen typen. Maar ik heb dan ook genoeg meegemaakt om te vertellen! Haha…

Tot mijn volgende reisverslag!

Liefs,
Yvette