Holi Phagwa en nog veel meer

Hallo!

Zo hier weer een verslagje van mij. Ik merk dat het er een beetje bij in is geschoten. Maar nu heb ik natuurlijk gewoon weer heel veel te vertellen! Haha… Dus bereid je maar voor op weer een lang verhaal. :)

Vlak na mijn vorige reisverslag zijn Jessica & Rudie in Suriname aangekomen samen met Edwin & Nanda, vrienden van Jessica & Rudie. Ze hadden alles al volgepland, maar gelukkig hadden ze nog een middag over om bij mij op stage langs te komen. Op advies van mij hebben ze ijsjes meegenomen voor de kinderen. Dit was een goede keuze, de kinderen vonden het helemaal super. En de zusters ook! Dus heb ik hopelijk een beetje punten mee gescoord! Haha..
Ik vond het leuk om hun te laten zien waar ik stage loop. Zo hebben ze een idee waar ik stage loop en waar ik het over heb.

Van vrijdag op zaterdag (28-02/01-03) ben ik met Jessica & Rudie mee geweest op trip. We zijn naar de plantages geweest, op de fiets!! Na ongeveer 15 minuten hebben gefietst was mijn band plat, natuurlijk dat moet mij overkomen :P. De gids ging dus mijn band plakken, luxe he? Terwijl we daar stonden te wachten kwam er een vrouw op ons af die ons uitnodigde voor een kop koffie. Bij haar thuis kwamen we erachter dat ze uit Nederland kwam en wel uit Aalten! Wow, wat is de wereld dan klein zeg. Nadat mijn band was geplakt konden we weer verder. Helaas niet voor lang, want toen was mijn band weer plat. De gids ging de band niet meer plakken, maar een nieuwe fiets regelen. Wat betekende dat we ongeveer een half uur aan de kant van de weg hebben moeten wachten tot mijn nieuwe fiets er was. De heren vonden het volgens mij wel interessant om het over de grond te praten en weet ik wat allemaal, ikzelf niet echt. Toen mijn nieuwe fiets er eindelijk was konden we weer verder. De rit was erg lang en best saai. We hadden namelijk verwacht dat we meer van de natuur gingen zien, maar we fietsten voornamelijk over een grote weg. En dan was het ook nog eens super warm en waaide het ook nog! Dit was wel even een tegenvallertje. In de middag kwamen we op onze eindbestemming aan, namelijk Frederiksdorp. Hier hebben we eerst Saoto soep gegeten. Daarna konden we in ons huisje. De huisjes waren voormalige plantagewoningen. Hier woonden de arbeiders die op de plantage werkten. Het is helemaal opgeknapt en ziet er mooi uit. Wel leuk om te bedenken dat vroeger hier de arbeiders woonden.

’s Middags zijn we weer op de fiets gestapt naar het dorpje Rust & Werk. Gelukkig was dit niet zo’n lange rit en ook niet saai. In dit dorpje hebben wij een brulaap gezien die in het wild leeft, maar wel tam is. Hij eet namelijk banaan uit de hand van de mensen. Terwijl brulapen, die in het wild leven, geen banaan eten. Dit was dus wel bijzonder om te zien! In het plaatsje Rust & Werk konden we zien hoe ze hier garnalen drogen. De garnalen die in Paramaribo te koop zijn komen ook hier vandaan. Verder hebben we ook uit een kokosnoot gegeten. Ik vond dit niet echt lekker. Maar gelukkig hadden we Rudie mee. Rudie is namelijk half Surinaams geworden hier :P. ’s Avonds hebben we even naar de zonsondergang gekeken, alleen duurde het veels te lang voor de zon onder was. :P

Op zaterdag zijn we naar Mariënburg geweest. Hier staat een oude suikerfabriek, waar ze suiker en rum maakten. Hier kregen we een rondleiding door een oude werknemer. Hij is ongeveer 80 jaar, net zo oud als mijn opa dus. Als hij aan het vertellen was merkte je dat hij het nog precies voor zich zag. De fabriek is in 1998 gesloten, maar het lijkt alsof het al veel langer gesloten was. Overal was namelijk wildgroei en de fabriek was heel erg verwaarloosd.

Na Mariënburg zijn we doorgefietst naar Fort Nieuw Amsterdam. Hier kregen we ook wat uitleg door onze gids zelf. Bij Fort Nieuw Amsterdam zijn nog enkele bunkers en kanonnen te zien van de Tweede Wereldoorlog. Ook konden we nog een oude gevangenis zien.
Dit was ook onze laatste stop van de trip en zijn we doorgegaan naar Paramaribo. Gelukkig was het nu niet meer zo lang fietsen.

Janine, Niek & Sem zijn hier nu ook al bijna 2 weken. Hun eerste avond was de laatste avond van Jessica & Rudie in Suriname. Deze hebben we dan ook met z’n allen doorgebracht. Wel leuk om met mijn beide zussen hier in Suriname te zitten.
Een dag nadat Jessica & Rudie weg waren is Joyce hier gekomen. Jaja, wat een drukte he! Joyce slaapt bij mij.
Samen met Janine, Niek, Sem, Joyce en de rest van het huis zijn we op dolfijnentour geweest en hebben we ook dolfijnen kunnen spotten. Leuk! :)

Verder ben ik afgelopen zaterdag met Janine, Niek, Sem, Joyce & Jamie naar de vlindertuin geweest en de colakreek. Bij de vlindertuin zijn we dus ook echt naar binnen geweest. Ik heb mijn angst opzij gezet en ben dus ook gegaan. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik het nog steeds niet prettig vind. Maar gelukkig was ik niet de enige, ook Jamie reageerde soms een beetje spastisch op de vlinders. Wel heb ik een rups op mijn arm laten lopen en heb ik een schildpad vastgehouden. Super gaaf!!
Daarna zijn we doorgegaan naar de Colakreek, tenminste dat dachten wij. Maar we kwamen dus aan bij een kinderboerderij dichtbij de Colakreek. Daar kon je ook wel zwemmen, maar dat wilden wij niet. Dus hebben wij geregeld dat wij toch naar Colakreek gaan. Daar lekker gezwommen en chillen!

Op stage gaat het ook zo zijn gangetje. De meeste dagen gaan goed, maar er zijn ook dagen dat wij erg schrikken van sommige dingen. Zo hadden de zusters een uitbrander gekregen van de directrice, omdat het niet schoon was in het huis. Hierop volgend kregen de meisjes een dikke uitbrander. Toen Jamie en ik boven bij de meisjes kwamen zaten ze allemaal heel zielig bij elkaar. Blijkbaar wordt er dus van de meisjes verwacht dat ze alles netjes houden, ook hun kast. Nou er zitten meisjes van 3 en 5 jaar tussen, die kunnen dat echt niet. En de oudste meisjes zijn 12 jaar. Ik weet dat toen ik 12 was ik dat ook niet zelfstandig kan, ik had toch echt hulp van mijn moeder nodig. Maar deze meisjes krijgen dus helemaal geen hulp en moeten het maar zelf uitzoeken. Deze meisjes kunnen gewoon geen kind zijn, zoveel verantwoordelijkheden krijgen ze. Dat is toch wel bizar om te zien.
Ook zijn Jamie en ik erg sexy volgens één meisje. Zo heb ik blijkbaar een sexy ronde buik! Hahahhahahaa….. Nou, misschien dat ik toch maar naar Suriname ga emigreren als dat hier sexy is. :P
Verder hebben Jamie en ik geholpen met de ‘Financiën’. Ze snappen hier namelijk helemaal niks van een computer, maar wij Bakra’s zijn daar natuurlijk hartstikke goed in! Jamie heeft hierbij haar eerste loonstrookje uitgeschreven, daar deden ze helemaal niet moeilijk op. Het viel ons op dat de zusters hier echt bar weinig verdienen! Ook al is het hier wel goedkoper dan in Nederland, dan nog is het weinig. Er is ook een blind jongetje die ons mama noemt. Dit is best zielig om te zien. Wij denken dat dit komt doordat wij hem meer aandacht geven. We blijven hier dan ook gewoon mee omgaan, maar wel benoemen dat wij niet zijn moeder zijn.
Ook het slaan vind ik nog steeds even erg. Waar ik ook blij om ben, want als ik daar aan zal gaan wennen zou ik dat heel erg vinden. Vandaag was dan ook een dag dat de kinderen allemaal erg onrustig waren. Sommige zusters lopen dan met een pollepel of een bezemstok rond. Ze dreigen ermee en soms slaan ze er echt mee! Nou, ik weet dan echt niet waar ik naartoe moet kijken. Als de kinderen huilen worden de zusters ook boos op de kinderen. Huilen mag dus niet.
Als de kinderen ruzie hebben dan probeer ik dit samen met hun op te lossen. Maar dit zijn ze absoluut niet gewend. Dit is dus wel frustrerend. Want als er dan een zuster komt die dan gaat schreeuwen dan zijn ze wel stil en is het allemaal over. Maar dit lijkt mij niet echt de goede manier, je moet er toch ook over praten. Blijkbaar doen ze dat hier dus niet. Toch is dat ook weer de uitdaging om toch met die kinderen in gesprek te gaan over wat normaal is tijdens een ruzie en wat niet. En hoe je een ruzie weer bijlegt, dus door sorry of pardon te zeggen. Blijven proberen dus en hopen dat het ons gaat lukken!

Verder hebben we natuurlijk ook veel leuke dingen meegemaakt op stage. Zo zijn we afgelopen vrijdag naar de speeltuin geweest met de kinderen. Ze vonden het fantastisch! Gewoon weer even lekker kind zijn. En dan kunnen ze ook heerlijk samen spelen. Zo mooi ook om te zien hoe ze dan ook voor het blinde jongetje zorgen. Die wordt gewoon overal mee naartoe gesleept. Geweldig toch?!

Janine, Niek & Sem zijn natuurlijk ook langs geweest om te kijken. De kinderen waren helemaal wild geworden, alleen Sem vond dat niet zo leuk. Het viel Janine & Niek op dat één van de zusters gewoon het hek dicht deed, zodat de kinderen aan de andere kant van het hek bleven. Tja, dit is wel normaal voor de zusters. Ze bemoeien zich niet zoveel met de kinderen.

Afgelopen zondag ben ik samen met Janine, Niek, Sem & Joyce naar de brandstapel wezen kijken. Dit wordt ook wel de Holikadahan genoemd en hoort bij het Hindoestaanse feest Holi Phagwa. Hierbij wordt een brandstapel aangestoken waarbij het kwade wordt vernietigd en in brand gestoken. Ik dacht dus dat het wel een beetje op het paasvuur zou lijken met alleen nog een ceremonie of iets erbij. Niet dus! Wij kwamen daar aan en er stond iemand door een microfoon te zingen en er werd één rondje om de brandstapel gelopen. Daarna werd de brandstapel aangestoken en na 5 minuten was het voorbij. Toen naar huis, maar helaas was het super druk op de weg dus hebben wij ongeveer 1 uur op de taxi moeten wachten. Dat was wel even balen, vooral omdat het al zo laat was voor Sem.

Maandag hebben we dan Holi Phagwa gevierd. Dit is echt een super geweldig awesome feest!! Holi Phagwa is een feest om het nieuwe Hindu-jaar te vieren. Dit gebeurd doormiddel van het gooien van gekleurd poeder. Wij hadden allemaal een mooi lomp wit shirt gekocht en allemaal zelf gerestyled. Crea Bea’s zijn wij toch ook! Het zag er best vet uit (zie foto’s). In de palmentuin hing echt een super leuke sfeer. De muziek was ook lekker chille muziek. Iedereen die besproeide elkaar met het poeder. Dus binnen no time waren wij dan ook helemaal gekleurd. En omdat wij zelf ook fanatiek meededen kregen we natuurlijk nog meer over ons heen! Ook Janine, Niek & Sem hebben we gezien.
’s Avonds was Dj Chuckie op het onafhankelijkheidsplein. Een echt festival sfeertje hing daar toen. Leuk, leuk, leuk… Door al het poeder wat ook op mijn gezicht was, was ik blijkbaar onherkenbaar geworden! Als ik nu de foto’s zie, dan snap ik dat ook wel. Ik leek wel een monster! Haha, maar dat mag de pret niet drukken.

Aanstaande zaterdag moet Joyce helaas weer terug naar Nederland , maar we gaan de moeder en oma van Jamie ook ophalen. Dit kwam wel goed uit.

Nu morgen nog een dagje stage lopen en dan hebben we dus lekker weekend! :)

Ik hoop dat het in Nederland ook allemaal goed gaat!
Helaas hebben jullie ook mooi weer gehad, dat was natuurlijk niet de bedoeling!
Ik had gehoopt dat het heel hard zou gaan vriezen in Nederland terwijl ik hier zat. Maar helaas pindakaas, gelukkig is het hier nog wel stukken warmer!! Hihi…

Nou, tot de volgende keer maar!

Xx