Vakantie, Jehovah, Dierentuin, Kerk

Het is alweer een maand geleden dat ik een reisverslag heb getypt. De vorige heb ik geschreven toen Joyce en Janine hier nog waren! En dat is toch al best lang geleden! Ik heb dan ook alweer heel wat meegemaakt. Dus bereid je maar voor op een lang verhaal.

Op Joyce haar laatste dag zijn we met de bus naar de Centrale Markt geweest. Zowel de bus als de Centrale Markt waren voor mij ook voor het eerst. De bussen rijden hier niet zoals in Nederland. Je kunt gewoon random ergens langs de weg staan en je hand opsteken, dan stopt de bus vanzelf. Als de bus vol zit dan zijn er nog allemaal klapstoeltjes die uitgeklapt kunnen worden. Maar als er dan iemand van achterin de bus eruit moet, moet iedereen opstaan om diegene er langs te laten. De bus kost hier ook geen drol. Het is namelijk 1,25 SRD en het maakt niet uit waar je heen gaat. Dit is dus ongeveer €0,25.
De Centrale Markt was ook leuk. We kregen van de andere meiden al te horen dat de mannen je achterna liepen en dat ze je nog meer nariepen dan normaal. Gelukkig viel dat nu wel mee. Bij de Centrale Markt staan super veel kraampjes met allemaal groenten en fruit. En ook hier is het heel goedkoop.

´s Middags heb ik samen met Jamie Joyce weggebracht en haar moeder en oma opgehaald. We moesten toch nog best lang wachten, maar gelukkig hadden ze daar Wi-fi.

Met de moeder en oma van Jamie zijn we naar Fort Zeelandia geweest. Dit was wel interessant om te zien, alhoewel ik merk dat ik niet zo goed op de hoogte ben van de geschiedenis van Suriname.

Omdat de moeder en oma van Jamie er waren hadden we ook een week vakantie ingepland. Dus even heerlijk bijkomen van stage en gewoon chillen. We zijn met hun ook naar Galibi geweest om schildpadden te spotten. Dit was erg leuk. We kwamen aan op Galibi en het was net een paradijs. Mooi strand met palmbomen. Dit was dus echt genieten! Nadat we hadden geluncht zijn we het dorpje in geweest. Ze hebben hier geen wegen ofzo, alleen maar mul zand.
In het dorpje hadden ze ook een ini-mini dierentuin. Hier waren wat apen en neusberen. De aapjes die kwamen op je zitten.
's Avonds zijn we dan naar de schildpadden geweest. Hiervoor moesten we weer de boot in. Bij het instappen ben ik uit mijn broek gescheurd, dit zorgde natuurlijk voor de slappe lach bij Jamie en mij. Maar wel balen, want nu had ik geen fijne lange broek meer. :(
De boottocht op zich was al bijzonder. Het was namelijk al donker en je ziet echt helemaal niks. De boten communiceren ook via een zaklamp met elkaar, om aan te geven waar ze varen. Bij aankomst op het strand van de schildpadden werden wij door de gids achtergelaten in het donker. Dit was toch wel een beetje creepy. Gelukkig hadden we een paar avonturiers mee die een nachtcamera mee hadden. Hiermee konden we gelukkig nog wel wat zien. We dachten dat er verderop inwoners van het dorpje stonden. We hadden namelijk gehoord dat de inwoners soms de eitjes van de schildpadden jatten om dan te kunnen opeten. Maar gelukkig was het gewoon een andere groep toeristen.
Als de schildpad de eitjes aan het leggen is, dan is het in een soort trance en kun je dus dichterbij komen. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel eitjes zo´n beest legde. Helaas waren we met zo´n grote groep dat onze groep snel moest kijken, een paar foto´s mocht maken en toen weer terug ging. Dit was wel jammer, want ik had nog wel wat langer willen blijven wachten. Bij terugkomst op ons verblijf gingen we gelijk naar bed, want er was toch niks te eten of te drinken meer.
Midden in de nacht zijn Jamie en ik buiten op strandbedjes gaan liggen, want de oma van Jamie snurkt erg hard! Wij hebben toen onze lakens en kussens gepakt en zijn buiten gaan liggen. Natuurlijk goed onder de lakens liggen om de muggen geen kans te geven om ons te prikken. Ook Jamie´s moeder kwam buiten liggen. Helaas begon het op een gegeven moment te regenen, waardoor we toch maar weer binnen zijn gaan liggen. Maar het was toch wel gaaf om zo onder de sterrenhemel te slapen.

Verder zijn we nog naar de bioscoop geweest. Wat was dit geweldig. We waren al gewaarschuwd dat het erg koud kon worden in de bioscoop. Dus wij hadden allemaal een lange broek aan en een trui/vestje met lange mouwen mee. En dit was toch echt wel nodig! Want het werd echt koud in de bioscoop. De film was leuk, maar de Surinamers in de bioscoop maakte het nog leuker. Ze lachen hier zo hard om alle grappen in de bioscoop, dat ik soms dacht 'waarom lachen zie hierom?'. Maar omdat dat weer grappig was, moest ik toch ook wel lachen. Een hele ervaring dus.

Op stage hebben we ook weer heel veel dingen meegemaakt. Zo gingen we met de directrice mee naar de school om wat dingen te regelen voor onze schoolopdrachten, want ja die moeten helaas ook gemaakt worden. Dus wij gingen op weg. Normaal gesproken lopen Jamie en ik de afstand naar de school gewoon, maar de directrice niet. Dus wij gingen mee in de auto. Na vijf minuten stopten we bij een eettentje. Jamie en ik bleven in de auto zitten. En zelfs hier werden we aangesproken door de Surinaamse mannen. Er was zelf één man die een heel gesprek aanging met mij, hier had ik dus absoluut geen zin in. Hij vroeg aan mij of hij wat mocht vragen. Maar het was aan mij om ja of nee te zeggen. Dus ik zei heel duidelijk nee. Daarna vroeg hij ook nog of hij mijn nummer mocht. Nou, euh.. NEE!! Gelukkig ging hij toen weg en Jamie lag helemaal dubbel in de auto. Blijkbaar had ik heel dreug gereageerd op die kerel! Haha..
Voordat we naar de school gingen waar wij moesten zijn gingen we eerst naar een andere school om 3 kinderen op te halen. Die kwamen gezellig bij mij op de achterbank zitten, omdat het kan! Toen door naar de andere school. Daar aangekomen kwamen gelijk een aantal kinderen van Claudia A naar ons toe. Ze gingen allemaal mee naar de directeur, maar moesten allemaal netjes buiten staan. Met de directeur hebben we afgesproken dat we één keer in de week mogen komen om een aantal kinderen te observeren. Helaas hebben we dat tot op heden nog niet gedaan, omdat de directeur er niet was als wij een afspraak wilden maken. En op dit moment hebben alle kinderen 2,5 week vakantie.

De moeder en oma zijn ook nog bij stage langs geweest, natuurlijk met ijsjes! :) Toen we weer naar beneden gingen zagen we hoe één van de jongens een erge lijfstraf kreeg. Hier zijn we allemaal erg van geschrokken! Dat zijn dus echt geen leuke dingen om mee te maken.

Verder hebben we ook afgesproken dat we de dossiers gaan aanpakken. We willen een korte beschrijving geven van de kinderen. Met daarbij meegenomen de sterke en aandachtspunten van de kinderen. Dit is nogal een klus, omdat we niet van ieder kind de geschiedenis goed kennen. Hiervoor moeten we dus bij de directrice zijn, maar deze is er helaas niet zo vaak. Waardoor het dus allemaal niet zo snel gaat.

Van de week zijn wij ook mee geweest naar de kerk, en dan wel een Jehovah kerk. Toen wij afgelopen maandag op stage aankwamen waren alle meisjes zich aan het baden en hadden allemaal mooie kleren aan. Dus wij wilden natuurlijk weten waar ze heen gingen. Ze gingen naar het avondmaal, wat plaats vond in de kerk van de oprichtster. Dus wij vragen of we mee mochten. En dat mocht, alleen moesten we wel een jurk aan. Een broek was dus een beetje not done. Langzamerhand kwamen wij er dus achter dat het om een Jehovah kerk ging. Alhoewel ik uit betrouwbare bron heb gehoord dat de Jehovah's het geen kerk noemen. ;)
Jamie en ik hadden besloten dat we toch mee gingen, maar dan moesten wij ons wel omkleden. Dus wij snel naar huis om een jurk aan te doen met daaronder een panty en een vestje mee. Bij aankomst waren de stagekinderen er nog niet. Maar we werden gelijk opgevangen door de mensen daar. Ze waren allemaal erg beleefd en begroette ons allemaal. Jamie en ik waren blij dat we ons hadden omgekleed, want wat zien de mensen er hier netjes uit! Wij voelden ons nog een beetje under dressed. Ik had nog altijd het idee dat Jehovah getuigen van die degelijke types waren, maar dat beeld is nu ook verdwenen.
De dienst begon al, maar onze stagekinderen waren er nog steeds niet. Tijdens een gebed kwamen de stagekinderen aan. Jamie wou dit tegen mij zeggen, maar had niet door dat er werd gebeden. Waarop ik haar een stomp gaf, om aan te geven dat ze stil moest zijn. Haha..

Eén van de kinderen met HIV was afgelopen week ziek en moest naar het ziekenhuis. Jamie en ik wilden graag mee, maar we konden niet meer mee in de auto.Dus toen zijn wij met een taxi naar het ziekenhuis geweest. Eenmaal daar aangekomen wisten wij niet precies waar we moesten zijn. En we zagen het kindje ook nog niet. Het enige wat we wisten was dat we naar opname moesten. Dus wij daarheen gelopen, maar daar was hij niet. Vanuit daar naar de kinderafdeling, ook daar was hij niet. Vanuit daar zijn we doorgestuurd naar de kinderpoli en daar hadden ze wel wat gehoord. Maar hij was eerst naar de huisarts, we konden wel blijven wachten. 2,5 uur later kwam hij dan eindelijk bij het ziekenhuis. Blijkbaar waren ze vanuit de huisarts eerst naar een ander ziekenhuis gestuurd.
Toen hun er waren werden we ook eerst van het kastje naar de muur gestuurd. Maar uiteindelijk kwamen we op de juiste plaats. Het lijkt wel alsof de tijd heeft stilgestaan hier. Er waren namelijk geen computers te vinden en alles werd nog met de hand bijgehouden. Ze hadden dan ook grote boeken waarin ze elke patiënt in opschreven. Vanuit daar konden we dan eindelijk naar de kinderafdeling, want hij werd opgenomen. Jamie en ik bleven hier wachten, want de directrice zou zijn kleren halen. Wij dachten dat ze gelijk terug zou komen. Maar na 2 uur zijn wij weer terug gegaan naar stage. Daar aangekomen zagen we dat de directrice daar gewoon zat te chillen. Achjah, in Suriname kan het allemaal!

Afgelopen zaterdag zijn we met stage mee geweest naar de dierentuin. De dierentuin zelf stelt niet zoveel voor, maar er was wel een grote speeltuin waar de kinderen zich uit konden leven. Dit was erg leuk om te zien. Zelfs twee zusters deden mee met een spelletje. En fanatiek dat ze waren, geweldig om te zien! Ik moet zeggen dat deze zusters ook wel de zusters zijn die ook aardig zijn tegen ons en ons niet negeren.

Afgelopen zondag zouden wij ook mee gaan naar de kerk. Dus wij weer helemaal netjes aangekleed naar stage. Toen we daar kwamen viel het ons al op dat de kinderen er niet netjes uitzagen. Dit vonden we raar, want we zouden toch naar de kerk gaan. Maar dit ging uiteindelijk niet door, want de mensen van de kerk waren naar het binnenland. Blijkbaar kun je dus gewoon een kerkdienst afzeggen. Dus dat was helaas geen gratis zumba les voor ons. De directrice had namelijk gezegd dat het een erg swingende kerk was en dat we onze dansschoenen aan moesten doen en onze billen schudden. Helaas, een andere keer beter.
Toen hebben we besloten om met Marlieke naar de kerk te gaan, om toch een beetje het paasgevoel te krijgen. We zijn hier naar een evangelische dienst geweest. Dit is toch wel anders dan de kerkdiensten die ik gewend ben. Er wordt hier niet uit een liedboek gezongen. De liedjes waren wat hipper en er is altijd een band die de gemeente begeleid. In Nederland moet je soms je buurman/vrouw begroeten. Hier in Suriname begroet iedereen elkaar, ze lopen dan ook allemaal door elkaar. Marlieke gaat elke week naar de kerk maar Jamie, Sabre (zus van Amy) en ik waren hier nieuw. Wat dus betekend dat je jezelf moet voorstellen. Jamie begon ze zei 'Goedemorgen, ik ben Jamie ter Horst'. De hele gemeente moest lachen, maar wij wisten niet waarom. Maar blijkbaar had de voorganger gezegd dat hij zijn Engelse tongval moest oefenen. Hij dacht dus dat wij Engels waren, want blijkbaar zijn alle blanken daar Engels. Nou hilarisch dat ze het vonden! Haha..

Verder zijn wij ook naar een poolparty geweest. Eerst met een partybus door Paramaribo. Je moest je goed vasthouden, want anders viel je alle kanten op. Op de poolparty zelf waren een aantal Surinamers die ook vaak in de Havana Lounge zijn. Deze Surinamers kunnen super goed dansen! Ik wou dat ik ook zo kan dansen. Om jaloers op te worden.

Aankomende week hoeven wij maar twee dagen stage te lopen. We gaan donderdag namelijk naar de Ralleighvallen. Wat dus betekend dat de wandelschoenen mee moeten. Want het is een hele tocht hebben we gehoord. Maar het uitzicht wat je hebt is de moeite waard zeggen ze allemaal. Nou, ik ben benieuwd. We gaan dan ook in een hangmat slapen. Voor Jamie en mij is dit de eerste keer, dus ben benieuwd of ik wel kan slapen.

Daarna hoef ik nog maar een week stage te lopen en dan komen mijn ouders alweer naar Suriname. Jeetje, tijd gaat wel snel hoor. Jamie en ik hebben dan ook vakantie. We gaan dan naar Pingpe, dit is in de jungle. We gaan dan ook een back-to-basic tour doen. Dat betekend dat we vier uur gaan wandelen en dan ergens bij een kreek aankomen waar we in een eenvoudig kamp gaan slapen, ook in een hangmat. Ik heb hier super veel zin in!

De volgende keer kunnen jullie dus weer leuke verhalen verwachten over deze twee trips! :)

Voor nu nog een fijne tweede paasdag allemaal!!

Xx